Thá er madur kominn aftur til fyrirheitna landsins, Brasiliu. Thví fylgdu blendnar tilfinningar ad yfirgefa Argentínu. Í Buenos Aires festist ég hálfpartinn í ad endurupplifa sama daginn aftur og aftur, nema med nýju fólki, svipad og í kvikmyndinni Groundhog day. Seinustu 3 naeturnar bjó ég á hosteli sem ber heitid Clan Hostel og er thad besta af theim thremur sem ég gisti á. Einn kostur vid hostelid fram yfir hin var sá ad thar voru ekki einungis enskumaelandi túristar heldur einnig fólk frá ôdrum lôndum Sudur-Ameríku, adallega Chile. Á Clan Hostel tók ég byrjendanámsskeid í salsa dansi, sem var ókeypis tharna einn daginn í bodi vidskiptavinar frá Dóminíska Lýdveldinu. Ég fékk thar einnig leidsogn í Merenge, sem er dans aettadur frá Kólumbíu. Ég komst ad thví ad thetta er bara djôfulli skemmtilegt og ég stefni nú ad thví ad verda salsakóngur Íslands. Ég er búinn ad naga stóran part af handarbôkum mínum fyrir ad laera thetta ekki fyrr, thví hingad til í ferdinni hef ég horft ôfundsjúkur á adra salsakónga theyta fôngulegu kvenfólki um dansgólfid í trylltum dansi medan ég stód hjá eins og auli.
Ég eignadist marga góda vini í Buenos Aires, ber thar haest Steven, Mark og Paul og erum vid búnir ad ákveda leida saman hross vor einhversstadar í Evrópu á naesta ári, jafnvel á Íslandi. Ég er ad hugsa um ad draga drengina á Thjódhátíd í Eyjum, enda eru litlar líkur á ad their verdi vonsviknir med slíkt sukk (Mark og Steven eru Írar).
Mér tókst loksins ad losa mig úr thessari djammgildru sem Buenos Aires er og tók stefnuna á Montevideo í Uruguay. Ég kom thangad kl. 7 um morgun og ákvad ad eyda einum degi thar og taka rútu til Florianopolis í Brasilíu um kvôldid. Í Montevideo skrádi ég mig í skodunarferd hjá fyrirtaeki einu. Ég var sá eini í mini-rútunni og fékk thví minn eigin leidsôgumann og bílstjóra um borgina. Thad var bara hressandi og ég óskadi eftir thví ad kynnisferdin yrdi á spaensku. Montevideo er bara helvíti vel útlítandi borg, opin rými, fallegar byggingar, og ég gat séd heidbláan himinn og tré og fleira sem var lítid um í midborg Buenos Aires. Eitt sem sló mig var thad ad thad eru svo gott sem engir Indíánar í landinu, indíánabyggdum var útrýmt. Thegar túrinn var ca. hálfnadur `komu upp vandraedi med mini-rútuna´ (s.s. thad var ekki efnahagi fyrirtaekisins í hag ad keyra um borgina med einn vidskiptavin) og ég var settur í annan hóp sem samanstód af brasilískum bissnessmônnum, og túrinn á portúgôlsku. Spaenskan mín er loksins ordin vidunandi, ég er ordinn vidraeduhaefur á tungumálinu og samtôlin sem ég á núna á spaensku eru ekki bara yfirbordsumraedur samsettar úr einfôldum setningum. Thad var thví hálfleidinlegt ad yfirgefa spaenskumaelandi part álfunnar yfir til portúgôlskumaelandi Brasilíu. Um kvôldid tók vid 18 stunda rútuferd til Florianopolis í Brasilíu. Florianopolis, eda Floripa eins og borgin er kôllud, var stadur sem mig langadi alltaf ad heimsaekja, thví ég var búinn ad heyra góda hluti um stadinn og ad ég myndi falla thar inn eins og flís vid rass. Floripa er á eyju sem heitir Ilha Santa Catarina og thrjár brýr tengja eyna vid meginlandid og eru badstrendur út um allt og godar almenningssamgongur. Velmegun er meiri í sudurhluta Brasilíu og madur verdur ekki jafn var vid thjódfélagsvandamálin sem herja á landid. Í samanburdi vid Rio er Floripa mun meira ad mínu skapi, Rio er alltof stressandi stadur og madur tharf ad halda sig í einsskonar sápukúlu til ad halda sig frá haettu og hlutum sem madur vill helst ekki sjá og/eda upplifa. Reyndar thegar ég paeli í thví er Rio einn af theim stôdum sem ég myndi aldrei vilja búa á og sômu sôgu er ad segja um São Paolo, thar sem ástandid er svipad. Hins vegar er ôldin ônnur í Floripa og gaeti ég vel hugsad mér ad búa thar.
Ég gisti á hosteli sem heitir Backpackers sharehouse, utan borgarinnar, en samt á eynni, sem er eins og stórborg med môrgum kjôrnum dreifdum hér og thar. Tímasetningin var samt ekki sú besta, thad er búid ad vera skýjad og rigning sídan ég kom. Ástrali nokkur ad nafni Ruairi maeldi med hostelinu, thví thar eru strendur og fallegt landslag. Á sólríkum dôgum má líka sjá hvali buslandi í sjávarmálinu. Ruairi upplifdi thetta allt nokkrum dôgum ádur en ég kom, en ég hef hvorki séd bláan himinn né nein sjávarspendýr. Ég er búinn ad kynnast nokkrum strákum frá borginni og á laugardeginum budu their mér og tveimur bandaríkjamônnum af hostelinu í lítid partý í heimahúsi í midborginni.
Thad lídur ad heimkomu og ég hlakka til ad koma heim og hitta vini og aettingja. Ég er thó strax farinn ad plana endurkomu mína í álfuna, enda eru nokkrir stadir í álfunni sem mig langar ad flytja til thannig ad hjarta mitt verdur skilid eftir í álfunni. Naesta stopp er Ríó, svo verdur tekid flug til Parísar og ég lendi á klakanum fôstudaginn 5. október.
Sjáumst!
P.S. Seinasta innlegg á blogginu fyrir heimfôr kemur brádlega.
Sunday, September 23, 2007
Monday, September 17, 2007
Tèkk this sjitt àt
Èg maeli med thessu vìdjòi.
Ef thig langar ad vita af hverju skodanir Òskars eru svona sèrstakar à stundum thà aettir thù ad rekast à svarid hèr.
Ef thig langar ad vita af hverju skodanir Òskars eru svona sèrstakar à stundum thà aettir thù ad rekast à svarid hèr.
Wednesday, September 12, 2007
"I see dead people"
Èg er bùinn ad staldra hèr ì Buenos Aires ì rùmar tvaer vikur og thad er bùid ad vera ljómandi fìnt. Ad vìsu er èg aftur dottinn inn ì tùristamennsku og flestallir sem èg er bùinn ad kynnast eru annad hvort frà Englandi eda Ìrlandi. Naeturlífid hèrna er svakalegt og thad er haegt ad heimsaekja trodfulla klùbba alla daga vikunnar. Mestan tìmann hef èg gist à hosteli sem ber heitid Milhouse og thad verdur varla flùid ad fara ùt flestöll kvöldin ì stòrri tùristahjörd. Thar sem lidid er langt fram à seinni hluta ferdarinnar er kannski ekki svo slaemt ad kynnast aftur evrópulífi, en borgin hefur mjög Evròpskan blae. Thad sem ég hef helst ùt à borgina ad setja er yfirgengilegur fjöldi bìla og umferdarhàvadi, og loftid ì borg hins góda lofts er fremur vidbjódslegt á stundum. Straetisvagnarnir hèrna eru hàvaerar mengunarmaskìnur sem teknar hafa verid ùr notkun ì Bandarìkjunum og fluttar hingad. Straetisvagnabìlstjòrarnir eru brjàlaedingar en leigubìlstjòrarnir hins vegar flestallir bestu skinn, svo er lìka svo òdýrt ad taka leigubíl hérna. Reyndar lenti èg ì thvì um daginn thegar èg tòk leigubìl, ad bìlstjòrinn var bliiiindfullur og èg var frelsinu feginn thegar bìlferdinni lauk og gat andad lèttar. Ölvunarakstur hèrna ì Sudur-Amerìku er mjög algengur og hef èg nokkrum sinnum séd mjög ölvada ökumenn undir stýri, og akstur eftir nokkra bjòra er almennt stundadur. Eitt skiptid thegar èg var á leidinni af djamminu ásamt nýju vinum mínum, theim Paul, Steven og Mark, stoppadi leigubíllinn vid hlidina á nokkrum strákum sem voru ad koma af sama stad og voru í grídarlegu studi og greinilega undir áhrifum. Vid tókum vídjó af theim sem ég fae líklega einhverntímann og get thá póstad hér, reyndar fyndid, en samt ekki. Umferdarslys eru víst ein adaldaudaorsökin hérna í Buenos Aires og ég get varla sagt ad thad komi mér á óvart. Bílbeltanotkun er sjaldgaeft fyrirbrigdi og baksaetisfarthegum býdst yfirleitt ekki kostur á ad geta spennt öryggisbelti sín.
Klùbbarnir hèrna eru svakalegir og m.a. heimsòtti èg um daginn klùbb sem ber heitid Sunset og er flottasti naeturklùbbur sem èg hef komid à og ekki spillti útsýnid fyrir. Thad er kannski til lìtils ad lýsa stadnum hèr en tvaer myndir segja meira en tvöthúsund ord. Ég jàta thad ad èg er ekki bùinn ad vera neitt sèrlega menningarlegur hèrna, enda erfitt thegar madur er umkringdur Írum allan daginn. Their eru partyljòn og drekka mikid.
Paul, Steven og Èg tókum nokkur vel valin dansspor fyrir myndavélina
Fagurskapadir líkamar á Sunset (jafnréttisnóta: thad voru líka einhverjir hunks ad dansa berir ad ofan ofan á bordum thannig ad fyllsta jafnréttis var gaett)
Ég kíkti í kirkjugard hérna um daginn, uppakirkjugardur thar sem m.a. má finna Evu Perón og fleiri audkýfinga. Thessi kirkjugardur er magnadur, grafhýsi út um allt og madur getur meira ad segja séd líkkisturnar inni í theim. Einnig var thad undarlegt ad kettir voru allsrádandi í gardinum, eins og their vaeru verndarar hinna daudu (sem egyptar trúdu). Ég hef àdur komid i kirkjugard af svipudu kalìberi, ì Parìs, thar sem Jim Morrison hvìlir, en thessi slaer öllu vid.
Verndarar hinna làtnu
Kisi er greinilega vanur myndatokum
Fyrir mig hefur Buenos Aires verid hàlfgerd borg daudans thví nokkrum dögum eftir kirkjugardsferdina fór ég á sýningu sem ber heitid Bodies. Thýskur madur hefur fengid ì hendurnar lìk og bùid til ùr theim lìffraedileg mòdel sem sýna byggingu mannslíkamans á mun nákvaemari hátt en eitthvad plastdrasl eda ljósmyndir. Ég var mjög hrifinn af thessari sýningu, enda líffraedingur ad mennt, og gat tharna séd í eigin persónu hversu grídarlega flóknar og listilega fallega samsettar maskínur vid erum. Mér vard hugsad til thess ad ofbeldisseggir hefdu gott af thví ad sjá thetta svo their gaetu áttad sig á thví hvad their vaeru ad skemma thegar their taekju upp á thví ad stunda thetta mjög svo vafasama áhugamál sitt.
Einn mannshamurinn sýningarinnar
Thar sem styttist í heimkomu er einnig tilvalid ad skipta út gömlum tuskum fyrir ný föt. Ég er búinn ad kaupa mér tvenn pör af skóm, fernar buxur, tvaer skyrtur og jakka og lít núna út eins og nýr madur. Ég tek líka eftir thví ad ég kann ad hafa ordid álitlegri karlkostur fyrir vikid enda virdist allflest fólk daema bók eftir kápunni, thar á medal ég. Ástkaer módir mín tharf thví vart ad hafa áhyggjur af thví á naestunni ad yngsti sonur hennar minni á útigangsmann. Gallabuxurnar mìnar voru ordnar gatslitnar med óthrífanlegum blettum og meiradsegja mèr, sem hef grídarlegt ògedsgallabuxnathol, var farinn ad blöskra ùtgangurinn à sjàlfum mér.
Ég skipti sìdan um hostel àsamt Paul, Steven og Mark enda búnir ad fà of stòran skammt af skemmtanalìfi ì hjörd Englendinga og Íra. Nýja hostelid er smaerra og heimilislegra, en annars ekkert svaka spes.
Í dag fór ég á knassbirnuleik med Boca Juniors, en addáendur theirra thykja med ofstaekisfyllri knassbirnuàhugamönnum. Boca vann 2-0 en annars var leikurinn ekkert thad merkilegur og stemmningin eftir thví. Í S-Ameríku er knattspyrna eins konar trùarbrögd og minnir stemmningin um margt á trúarsamkomur í Afríku, med tilheyrandi bumbuslaetti, söng og dansi/hoppi sem oft á tídum koma fólki í nokkurs konar leidsluástand, sérstaklega thegar vel gengur. Annars er knassbirnan ekki svo slaem trúarbrögd í samanburdi vid önnur rótgrónari kerfi eins og t.d. kristni, gydingdóm og islam, sem allt eru ofbeldisfull fedraveldisstjórnunartól, stýrikerfi valdasjúkra manna (èg er tilbùinn ad rökraeda thetta à kommentakerfinu).
Ég var ad skrá mig á facebook.com . Èg lét undan eftir ad hafa verid spurdur í thúsundasta skipti med breskum hreim "Are you on Facebook?". Thrátt fyrir ad thetta kerfi sé himnasending fyrir stóra bródur heimsins hef èg ákvedid ad fara gegn hugsjónum mínum til ad geta haldid betur sambandi vid túristana sem ég er búinn ad kynnast í ferdinni. Reyndar er ég farinn ad taka eftir thví ad ég hef lítid hagnast á thví sjálfur ad fylgja hugsjónum mínum og hafa thaer oft verid takmarkandi tháttur í velgengni minni hér á jörd. Ég aetla thvì ad leggja nokkurn hluta hugsjóna minna á hilluna á naestunni og vera sellout hóra hvad vardar persónufrelsi og neyslu, ganga í merkjavöruumbùdum og jafnvel snaeda à McDonalds (allt ì thàgu vìsindanna, ad sjàlfsögdu) og drekka kók. Baràttan vid vèlina/(stýri)kerfid/matrix/vegginn (a la Pink Floyd) er ad mestu glötud og aetla èg ad laera ad mjólka vèlina í stadinn og plögga mig inn ì Matrixid um stund. Èg hef vanraekt bloggid thvì èg er ordinn fèsbòkarfìkill og farinn ad endurnýja samskipti vid gamla vini og ferdafèlaga. Èg fer lìka bràdlega ad fara ad finna thar myndir sem hafa verid teknar mèr ì ferdinni. Ef thù ert à fèsbòk/grìmuskruddu er um ad gera ad adda mèr.
Ég aetla ad skreppa í dagsferd til Uruguay á naestu dögum, en annars hef ég ekki ákvedid hvert ég held naest. Mig langar aftur til Córdoba, enda er ég farinn ad gaela vid ad halda námi mínu áfram í theirri borg. Satt best ad segja langar mig lítid aftur til Brasilíu, thví thar er dýrt ad vera (í samanburdi vid naerliggjandi lond) og madur finnur ekki fyrir sömu öryggistilfinningu og á flestum ödrum stödum. Mér fannst glansmyndin sem ég hafdi í huga mínum fyrir ferdina mun meira spennandi en raunveruleikinn. Reyndar er ég mjög hrifinn af brasilískri menningu og tónlist (besta tónlistin í S-Ameríku, ad mínu mati), en ókostirnir (misskipting auds, ofbeldi og rán og verdlag) vega thungt. Fleira verdur thad ekki ad thessu sinni.
Fridur
Klùbbarnir hèrna eru svakalegir og m.a. heimsòtti èg um daginn klùbb sem ber heitid Sunset og er flottasti naeturklùbbur sem èg hef komid à og ekki spillti útsýnid fyrir. Thad er kannski til lìtils ad lýsa stadnum hèr en tvaer myndir segja meira en tvöthúsund ord. Ég jàta thad ad èg er ekki bùinn ad vera neitt sèrlega menningarlegur hèrna, enda erfitt thegar madur er umkringdur Írum allan daginn. Their eru partyljòn og drekka mikid.
Paul, Steven og Èg tókum nokkur vel valin dansspor fyrir myndavélina
Fagurskapadir líkamar á Sunset (jafnréttisnóta: thad voru líka einhverjir hunks ad dansa berir ad ofan ofan á bordum thannig ad fyllsta jafnréttis var gaett)
Ég kíkti í kirkjugard hérna um daginn, uppakirkjugardur thar sem m.a. má finna Evu Perón og fleiri audkýfinga. Thessi kirkjugardur er magnadur, grafhýsi út um allt og madur getur meira ad segja séd líkkisturnar inni í theim. Einnig var thad undarlegt ad kettir voru allsrádandi í gardinum, eins og their vaeru verndarar hinna daudu (sem egyptar trúdu). Ég hef àdur komid i kirkjugard af svipudu kalìberi, ì Parìs, thar sem Jim Morrison hvìlir, en thessi slaer öllu vid.
Verndarar hinna làtnu
Kisi er greinilega vanur myndatokum
Fyrir mig hefur Buenos Aires verid hàlfgerd borg daudans thví nokkrum dögum eftir kirkjugardsferdina fór ég á sýningu sem ber heitid Bodies. Thýskur madur hefur fengid ì hendurnar lìk og bùid til ùr theim lìffraedileg mòdel sem sýna byggingu mannslíkamans á mun nákvaemari hátt en eitthvad plastdrasl eda ljósmyndir. Ég var mjög hrifinn af thessari sýningu, enda líffraedingur ad mennt, og gat tharna séd í eigin persónu hversu grídarlega flóknar og listilega fallega samsettar maskínur vid erum. Mér vard hugsad til thess ad ofbeldisseggir hefdu gott af thví ad sjá thetta svo their gaetu áttad sig á thví hvad their vaeru ad skemma thegar their taekju upp á thví ad stunda thetta mjög svo vafasama áhugamál sitt.
Einn mannshamurinn sýningarinnar
Thar sem styttist í heimkomu er einnig tilvalid ad skipta út gömlum tuskum fyrir ný föt. Ég er búinn ad kaupa mér tvenn pör af skóm, fernar buxur, tvaer skyrtur og jakka og lít núna út eins og nýr madur. Ég tek líka eftir thví ad ég kann ad hafa ordid álitlegri karlkostur fyrir vikid enda virdist allflest fólk daema bók eftir kápunni, thar á medal ég. Ástkaer módir mín tharf thví vart ad hafa áhyggjur af thví á naestunni ad yngsti sonur hennar minni á útigangsmann. Gallabuxurnar mìnar voru ordnar gatslitnar med óthrífanlegum blettum og meiradsegja mèr, sem hef grídarlegt ògedsgallabuxnathol, var farinn ad blöskra ùtgangurinn à sjàlfum mér.
Ég skipti sìdan um hostel àsamt Paul, Steven og Mark enda búnir ad fà of stòran skammt af skemmtanalìfi ì hjörd Englendinga og Íra. Nýja hostelid er smaerra og heimilislegra, en annars ekkert svaka spes.
Í dag fór ég á knassbirnuleik med Boca Juniors, en addáendur theirra thykja med ofstaekisfyllri knassbirnuàhugamönnum. Boca vann 2-0 en annars var leikurinn ekkert thad merkilegur og stemmningin eftir thví. Í S-Ameríku er knattspyrna eins konar trùarbrögd og minnir stemmningin um margt á trúarsamkomur í Afríku, med tilheyrandi bumbuslaetti, söng og dansi/hoppi sem oft á tídum koma fólki í nokkurs konar leidsluástand, sérstaklega thegar vel gengur. Annars er knassbirnan ekki svo slaem trúarbrögd í samanburdi vid önnur rótgrónari kerfi eins og t.d. kristni, gydingdóm og islam, sem allt eru ofbeldisfull fedraveldisstjórnunartól, stýrikerfi valdasjúkra manna (èg er tilbùinn ad rökraeda thetta à kommentakerfinu).
Ég var ad skrá mig á facebook.com . Èg lét undan eftir ad hafa verid spurdur í thúsundasta skipti med breskum hreim "Are you on Facebook?". Thrátt fyrir ad thetta kerfi sé himnasending fyrir stóra bródur heimsins hef èg ákvedid ad fara gegn hugsjónum mínum til ad geta haldid betur sambandi vid túristana sem ég er búinn ad kynnast í ferdinni. Reyndar er ég farinn ad taka eftir thví ad ég hef lítid hagnast á thví sjálfur ad fylgja hugsjónum mínum og hafa thaer oft verid takmarkandi tháttur í velgengni minni hér á jörd. Ég aetla thvì ad leggja nokkurn hluta hugsjóna minna á hilluna á naestunni og vera sellout hóra hvad vardar persónufrelsi og neyslu, ganga í merkjavöruumbùdum og jafnvel snaeda à McDonalds (allt ì thàgu vìsindanna, ad sjàlfsögdu) og drekka kók. Baràttan vid vèlina/(stýri)kerfid/matrix/vegginn (a la Pink Floyd) er ad mestu glötud og aetla èg ad laera ad mjólka vèlina í stadinn og plögga mig inn ì Matrixid um stund. Èg hef vanraekt bloggid thvì èg er ordinn fèsbòkarfìkill og farinn ad endurnýja samskipti vid gamla vini og ferdafèlaga. Èg fer lìka bràdlega ad fara ad finna thar myndir sem hafa verid teknar mèr ì ferdinni. Ef thù ert à fèsbòk/grìmuskruddu er um ad gera ad adda mèr.
Ég aetla ad skreppa í dagsferd til Uruguay á naestu dögum, en annars hef ég ekki ákvedid hvert ég held naest. Mig langar aftur til Córdoba, enda er ég farinn ad gaela vid ad halda námi mínu áfram í theirri borg. Satt best ad segja langar mig lítid aftur til Brasilíu, thví thar er dýrt ad vera (í samanburdi vid naerliggjandi lond) og madur finnur ekki fyrir sömu öryggistilfinningu og á flestum ödrum stödum. Mér fannst glansmyndin sem ég hafdi í huga mínum fyrir ferdina mun meira spennandi en raunveruleikinn. Reyndar er ég mjög hrifinn af brasilískri menningu og tónlist (besta tónlistin í S-Ameríku, ad mínu mati), en ókostirnir (misskipting auds, ofbeldi og rán og verdlag) vega thungt. Fleira verdur thad ekki ad thessu sinni.
Fridur
Sunday, September 2, 2007
Myndir
Nokkrar myndir frá Kólumbíu sem ég tók ádur en myndavélin mín lét lífid.
Pelíkani í Tayrona Park.
Hraeringurinn sem ég var svo hrifinn af.
Asnar eru krúttlegir en hljódin sem their gefa frá sér eru asnaleg (en ekki hvad?).
Thessi madur kom mér alltaf í gott skap. Minnti mig svolítid á hann födur minn heitinn, enda ungur í anda.
Pabbi hefdi vafalaust verid hressari á sínum sídustu árum hefdi hann búid í Kólumbíu.
Frá vinstri: Kókaín, Kannabis, Áfengi (mynd tekin í lok djamms).
Gódkunningi lögreglunnar (jább, thetta eru lögreglumenn).
Ég fékk svedjuréttindi í Tayrona Park og er thví ordinn alvöru karlmadur.
Úlfhédinn Skarphédinsson varpar sér í úlfsham.
Pelíkani í Tayrona Park.
Hraeringurinn sem ég var svo hrifinn af.
Asnar eru krúttlegir en hljódin sem their gefa frá sér eru asnaleg (en ekki hvad?).
Thessi madur kom mér alltaf í gott skap. Minnti mig svolítid á hann födur minn heitinn, enda ungur í anda.
Pabbi hefdi vafalaust verid hressari á sínum sídustu árum hefdi hann búid í Kólumbíu.
Frá vinstri: Kókaín, Kannabis, Áfengi (mynd tekin í lok djamms).
Gódkunningi lögreglunnar (jább, thetta eru lögreglumenn).
Ég fékk svedjuréttindi í Tayrona Park og er thví ordinn alvöru karlmadur.
Úlfhédinn Skarphédinsson varpar sér í úlfsham.
Thursday, August 30, 2007
Tannburstinn minn :(
Ég var búinn ad segja frá thví ad ég fékk gistingu hjá Pablo, vini systur vinkonu vinkonu minnar (sem nú eru öll vinir mínir). Pablo býr med 3 vinum sínum, theim Martin, Reuben og Sebastian (kalladur Chino). Reuben er laeknir, soldid feiminn og fyrst thegar ég sá hann var hann ad koma úr vinnunni med plastpoka fullan af alls kyns lyfjum sem lyfjaframleidendur vilja ólmir gefa honum. Í Argentínu eru lyfjaauglýsingar sífellt í sjónvarpinu og meiradsegja ein sem er beint ad börnum (teiknadar fígúrur ad syngja lag um gaedi barna-parasetamóls). Ég sé alveg fyrir mér ad argentinsk aeska heimti barna-parasetamól vid öllum meinum sem kunna ad hrjá hana enda vart haegt ad búast vid ad krakkar hafi vit á hvenaer og hvernig skuli nota lyf, og vid hverju. Chino er helviti fínn náungi, kalladur Chino vegna thess ad hann er thrívíddarforritari med tölvuthreytt augu sem minna folk á Kínverja. Martin kynntist ég sama og ekki neitt.
Dagana sem ég bjó heima hjá Pablo gerdi ég ekki mikid, sem var mjög fínt. Ég hékk tharna med taernar upp í loftid og horfdi mikid á spaenskukennarann minn, sjónvarpid. Simpson fjölskyldan er alltaf í sjónvarpinu í Súrameríku og ég hef ekki heyrt Hómer tala ensku í meira en hálft ár. Reyndar er Simpson fjölskyldan thad fólk sem ég skil hvad best spaenskuna hjá thví spaenskan theirra er sú sama hvort sem ég er í Kólumbíu, Chile eda Argentínu. Heima hjá Pablo fékk ég ad upplifa thessa thaegilegu tilfinningu sem fólk kallar home/heima (Hér vitna ég í spakmaelid: "Home is not a place, it´s a feeling") sem ég hef ekki upplifad sídan ég hélt af Ís-landi brott. Pablo lét mér eftir herbergid sitt og svaf heima hjá kaerustunni sinni í stadinn. Svo kom ad kvedjustund og ég tók rútu til Buenos Aires. Mér fannst leidinlegt ad yfirgefa Córdoba og thurfa ad kvedja Eriku, Pablo, Anitu og Chino. Reyndar er ég ordinn daudleidur á ad vera alltaf ad kvedja fólk, sérstaklega fólk sem madur er nýbúinn ad kynnast og er ennthá ad kynnast.
Thad fyrsta sem ég gerdi thegar ég kom til Buenos Aires var ad fara á internetid á rútustödinni í 10 mín til ad finna mér náttstad. Ég settist út í horn vid tölvu og setti farangurinn minn vid hlidina á mér, innan handar. Par settist vid tölvurnar fyrir aftan mig sem mér thótti svolítid skrýtid thar sem tölvurnar voru biladar, en fólk vill oft fá sér saeti á rútustödvum og thví ekkert endilega óedlilegt. Thau virkudu mjög sakleysisleg og ég paeldi ekki meira í thví. Skömmu seinna var bankad á glervegg vid hlidina á mér...madur á rútustödinni ad spyrja á einföldu táknmáli hvad klukkan vaeri, gegnum glerid. Ég setti thá 8 fingur í loptid thví klukkan var átta. Thá gaf hann til kynna ad hann skildi mig ekki, og aftur, og eftir thrjú skipti ákvad ad hunsa hann. Thá fór ég ad tengja saman og tók eftir thví ad parid var horfid, og litli bakpokinn minn (s.s. ekki bakpokaferdalangsbakpokinn minn) var horfinn einnig. Ég hafdi verid raendur af thriggja manna teymi og féll fyrir gamla góda distraction bragdinu. Reyndar ótrúlegur kjarkur í fólkinu ad thora svona lögudu, og takast thad, á jafn fjölförnum stad, med öryggisvördum allsstadar og ganga út af netkaffinu med tösku sem thau gengu ekki inn med nokkrum mínútum ádur. Thetta virdist vera vinsael adferd hérna fyrir sunnan thví sídan ég flaug til Santiago fyrir rúmum mánudi hef ég hitt thrjár túrista sem lentu í nákvaemlega thví sama. Nú var komid af mér, enda enginn madur med mönnum nema hann sé raendur a.m.k. einu sinni í svona stórri ferd.
Thetta var svosem ekkert mikill skadi en í bakpokanum var:
Sem sagt....ég lifi.
Reyndar er vid haefi nú ad greina hér frá annarri reynslu sem ég átti í Ríó fyrir rúmum 6 mánudum. Thá lenti ég nefnilega í vopnudu ráni. Ég greindi ekki frá thví á blogginu thar sem módir mín var afar hraedd um litla drenginn sinn einan í Brasilíu og ég vildi ekki valda henni sálarskada (er ekki betra ad frétta thetta svona, mamma?). Thá var ég staddur ásamt tveimur Bretum á Copacabana ströndinni snemma morguns. Vid vorum nýkomnir á hostelid af djammi og thad var byrjad ad birta til. Vid ákvádum ad fara og horfa á sólarupprásina vid ströndina og ádur en vid fórum út settum vid verdmaeti okkar öruggan stad, enda vinnuregla ad vera verdmaetalaus á Copacabana ströndinni.
Dagurinn var ad hefjast og fólk var farid ad koma á ströndina og krakkar ad leik nálaegt, sem yfirleitt má taka sem skilabod um ad stadurinn sé öruggur (En ekki í Ríó). Skömmu eftir ad sólin kom upp komu tveir dúddar ad okkur og blödrudu eitthvad á portúgölsku og thegar their voru vissir um ad vid vaerum allir útlendingar dró annar theirra upp steikarhníf, halladi sér ad okkur og sagdi: "money money money money". Thad kann ad hljóma lygasögu líkast, en ég var ekki hraeddur heldur var hugsunin "OHHHH" í höfdi mínu og ég sagdi thad upphátt (Rán eru algeng í Ríó og raeningjar hafa ekki ofbeldi í huga, vopnid er til thess ad ránid gangi hradar fyrir sig og hinir raendu séu samvinnuthýdari, og sértu samvinnuthýd/ur er lítil sem engin haetta á líkamsskada). Vid taemdum vasa okkar og their hlupu í burtu med ránsfenginn. Annar Bretinn, Chris, hafdi gleymt ad skilja úrid sitt eftir á hostelinu og tapadi thví thví.. Eftir ránid sátum vid áfram í nokkrar mínútur og horfdum á gaurana hlaupa í burtu. Thad hvarfladi ekki ad neinum ad tala vid lögguna, thví margir lögreglumenn í Ríó (og reyndar allri álfunni) eru afkastameiri raeningjar en fátaeklingarnir sem raendu okkur. Thegar vid loksins stódum upp og héldum til baka sáum vid thrjár löggur ganga í átt ad okkur (s.s. einhver lét lögguna vita) med skammbyssur í hönd (Skammbyssur lögreglumanna eru annars ALLTAF í hulstrinu); thá hugsadi ég "FOKK!, mig langar EKKI ad díla vid lögguna í Ríó" og thá fyrst vard ég smeykur; vildi enga frekari málavexti. Thúsundkall er ágaetis prís fyrir reynslu af vopnudu ráni og madur vill helst ekki ad einhverjir vesalingar séu fangelsadir eda skotnir fyrir thúsundkallinn manns. Til allrar hamingju höfdu thessar löggur lítinn áhuga á ad ná thjófunum (thad hefdi verid lítid mál ad láta grípa gaurana ef vid hefdum látid vita strax, thví thad er erfitt ad fela sig á jafn stóru, opnu svaedi og Copacabana ströndin er) og fljótlega voru their farnir ad tala um fótbolta (dýrd sé maettinum fyrir fótbolta). Sídan sögdust their mundu tékka á thessu og leidir skildu, engir eftirmálar.
Núna er stadan 2-1 raeningjum í hag, ég fékk eitt stig í Lima thegar distraction bragdid klikkadi (einhver sem hefur gott íslenskt ord fyrir distraction?).
Fall er fararheill og ég er heill.
Ég vona ad thau fari vel med thig Bjössi :(.
P.S. Myndavélina mína var ekki haegt ad laga. Einhver sem vill splaesa í nýja myndavél?
Dagana sem ég bjó heima hjá Pablo gerdi ég ekki mikid, sem var mjög fínt. Ég hékk tharna med taernar upp í loftid og horfdi mikid á spaenskukennarann minn, sjónvarpid. Simpson fjölskyldan er alltaf í sjónvarpinu í Súrameríku og ég hef ekki heyrt Hómer tala ensku í meira en hálft ár. Reyndar er Simpson fjölskyldan thad fólk sem ég skil hvad best spaenskuna hjá thví spaenskan theirra er sú sama hvort sem ég er í Kólumbíu, Chile eda Argentínu. Heima hjá Pablo fékk ég ad upplifa thessa thaegilegu tilfinningu sem fólk kallar home/heima (Hér vitna ég í spakmaelid: "Home is not a place, it´s a feeling") sem ég hef ekki upplifad sídan ég hélt af Ís-landi brott. Pablo lét mér eftir herbergid sitt og svaf heima hjá kaerustunni sinni í stadinn. Svo kom ad kvedjustund og ég tók rútu til Buenos Aires. Mér fannst leidinlegt ad yfirgefa Córdoba og thurfa ad kvedja Eriku, Pablo, Anitu og Chino. Reyndar er ég ordinn daudleidur á ad vera alltaf ad kvedja fólk, sérstaklega fólk sem madur er nýbúinn ad kynnast og er ennthá ad kynnast.
Thad fyrsta sem ég gerdi thegar ég kom til Buenos Aires var ad fara á internetid á rútustödinni í 10 mín til ad finna mér náttstad. Ég settist út í horn vid tölvu og setti farangurinn minn vid hlidina á mér, innan handar. Par settist vid tölvurnar fyrir aftan mig sem mér thótti svolítid skrýtid thar sem tölvurnar voru biladar, en fólk vill oft fá sér saeti á rútustödvum og thví ekkert endilega óedlilegt. Thau virkudu mjög sakleysisleg og ég paeldi ekki meira í thví. Skömmu seinna var bankad á glervegg vid hlidina á mér...madur á rútustödinni ad spyrja á einföldu táknmáli hvad klukkan vaeri, gegnum glerid. Ég setti thá 8 fingur í loptid thví klukkan var átta. Thá gaf hann til kynna ad hann skildi mig ekki, og aftur, og eftir thrjú skipti ákvad ad hunsa hann. Thá fór ég ad tengja saman og tók eftir thví ad parid var horfid, og litli bakpokinn minn (s.s. ekki bakpokaferdalangsbakpokinn minn) var horfinn einnig. Ég hafdi verid raendur af thriggja manna teymi og féll fyrir gamla góda distraction bragdinu. Reyndar ótrúlegur kjarkur í fólkinu ad thora svona lögudu, og takast thad, á jafn fjölförnum stad, med öryggisvördum allsstadar og ganga út af netkaffinu med tösku sem thau gengu ekki inn med nokkrum mínútum ádur. Thetta virdist vera vinsael adferd hérna fyrir sunnan thví sídan ég flaug til Santiago fyrir rúmum mánudi hef ég hitt thrjár túrista sem lentu í nákvaemlega thví sama. Nú var komid af mér, enda enginn madur med mönnum nema hann sé raendur a.m.k. einu sinni í svona stórri ferd.
Thetta var svosem ekkert mikill skadi en í bakpokanum var:
- Allt handverk mitt frá hippatímabili ferdarinnar og thad sem tharf til handverksgerdar.
- Tannburstinn minn :(, svitalyktareydir, sjampó, tannkrem etc.
- Uppáhaldsbolurinn minn og ullarnaerbolur
- Gjöf handa thér
- Ónýti iPodinn minn (100% ónýtur)
Sem sagt....ég lifi.
Reyndar er vid haefi nú ad greina hér frá annarri reynslu sem ég átti í Ríó fyrir rúmum 6 mánudum. Thá lenti ég nefnilega í vopnudu ráni. Ég greindi ekki frá thví á blogginu thar sem módir mín var afar hraedd um litla drenginn sinn einan í Brasilíu og ég vildi ekki valda henni sálarskada (er ekki betra ad frétta thetta svona, mamma?). Thá var ég staddur ásamt tveimur Bretum á Copacabana ströndinni snemma morguns. Vid vorum nýkomnir á hostelid af djammi og thad var byrjad ad birta til. Vid ákvádum ad fara og horfa á sólarupprásina vid ströndina og ádur en vid fórum út settum vid verdmaeti okkar öruggan stad, enda vinnuregla ad vera verdmaetalaus á Copacabana ströndinni.
Dagurinn var ad hefjast og fólk var farid ad koma á ströndina og krakkar ad leik nálaegt, sem yfirleitt má taka sem skilabod um ad stadurinn sé öruggur (En ekki í Ríó). Skömmu eftir ad sólin kom upp komu tveir dúddar ad okkur og blödrudu eitthvad á portúgölsku og thegar their voru vissir um ad vid vaerum allir útlendingar dró annar theirra upp steikarhníf, halladi sér ad okkur og sagdi: "money money money money". Thad kann ad hljóma lygasögu líkast, en ég var ekki hraeddur heldur var hugsunin "OHHHH" í höfdi mínu og ég sagdi thad upphátt (Rán eru algeng í Ríó og raeningjar hafa ekki ofbeldi í huga, vopnid er til thess ad ránid gangi hradar fyrir sig og hinir raendu séu samvinnuthýdari, og sértu samvinnuthýd/ur er lítil sem engin haetta á líkamsskada). Vid taemdum vasa okkar og their hlupu í burtu med ránsfenginn. Annar Bretinn, Chris, hafdi gleymt ad skilja úrid sitt eftir á hostelinu og tapadi thví thví.. Eftir ránid sátum vid áfram í nokkrar mínútur og horfdum á gaurana hlaupa í burtu. Thad hvarfladi ekki ad neinum ad tala vid lögguna, thví margir lögreglumenn í Ríó (og reyndar allri álfunni) eru afkastameiri raeningjar en fátaeklingarnir sem raendu okkur. Thegar vid loksins stódum upp og héldum til baka sáum vid thrjár löggur ganga í átt ad okkur (s.s. einhver lét lögguna vita) med skammbyssur í hönd (Skammbyssur lögreglumanna eru annars ALLTAF í hulstrinu); thá hugsadi ég "FOKK!, mig langar EKKI ad díla vid lögguna í Ríó" og thá fyrst vard ég smeykur; vildi enga frekari málavexti. Thúsundkall er ágaetis prís fyrir reynslu af vopnudu ráni og madur vill helst ekki ad einhverjir vesalingar séu fangelsadir eda skotnir fyrir thúsundkallinn manns. Til allrar hamingju höfdu thessar löggur lítinn áhuga á ad ná thjófunum (thad hefdi verid lítid mál ad láta grípa gaurana ef vid hefdum látid vita strax, thví thad er erfitt ad fela sig á jafn stóru, opnu svaedi og Copacabana ströndin er) og fljótlega voru their farnir ad tala um fótbolta (dýrd sé maettinum fyrir fótbolta). Sídan sögdust their mundu tékka á thessu og leidir skildu, engir eftirmálar.
Núna er stadan 2-1 raeningjum í hag, ég fékk eitt stig í Lima thegar distraction bragdid klikkadi (einhver sem hefur gott íslenskt ord fyrir distraction?).
Fall er fararheill og ég er heill.
Ég vona ad thau fari vel med thig Bjössi :(.
P.S. Myndavélina mína var ekki haegt ad laga. Einhver sem vill splaesa í nýja myndavél?
Thursday, August 23, 2007
Cordóba
Er enntha staddur í Cordoba og hér er hreint ekki slaemt ad vera. Ad vísu er ennthá vetur hérna fyrir sunnan og thví kalt. Thad er thó farid ad hlýna adeins og núna er ágaetis vedur á daginn en ennthá kalt á kvoldin og nóttunni. Ef einhver er ad reyna ad nota dagsetningarnar á bloggfaerslum til ad átta sig á gangi tímans hjá mér thá er dagsetningin á sídustu faerslu röng. Ég setti innleggid inn í kringum 16. ágúst en thann 8. var ég staddur í Mendoza og skrifadi fyrri helming faerslunnar (og thar af leidandi stendur 8. ágúst á henni).
Ég var búinn ad hlakka til ad kíkja á naeturlífid hérna enda er ég búinn ad kynnast ágaetis summu af Cordóbistum thannig ad ég er ekki thessi týpiski (heimski) túristi hérna eins og á flestum stödum sem ég hef farid á. Ég var thess vegna heldur betur svekktur thegar ég fékk flensu sem spillti helginni fyrir mér. Ekki baetti úr skák ad sömu helgi komu 26 gaurar frá naerliggjandi borg og tóku yfir hostelid fyrir bachelor-partý, og gat ég hvergi flúid laetin í theim. Ég hugsadi um thad hversu óheppinn ég var ad thetta voru ekki 26 gellur, en ég hefdi örugglega pirrad mig enn meira á thví ad vera veikur og tussulegur í slíkum félagsskap.
Ég er búinn ad vera ad gista á hosteli sem ber heitid Hostel Art. Thad er búid ad vera naestum tómt sídan ég kom thangad (ad bachelor helginni undanskilinni) og ég hef ekki kynnst neinum túristum hérna. Á hostelinu er ég búinn ad hanga mikid med Enrique sem vinnur thar og býr einnig. Thegar hann er ekki ad vinna er hann idjuleysingi og hentar túristum vel ad thekkja slíkt fólk thví idjuleysingjar eru ekki jafn uppteknir og stressadir og annad fólk.
Argentínumenn eru naestum allir hádir jurtate sem kallad er yierba maté, eda bara maté. Maté inniheldur eitthvad ávanabindandi efni sem stór hluti landsmanna er hádur (svipad og med kaffi og kók heima) og eru Argentínskir túristar audthekkjanlegir í álfunni thar sem their hafa alltaf med sér maté bolla, sem minnir óinnvígda helst á vatnspípu.
Che ad fá sér maté
Fyrir nokkrum dögum vorum vid heima hjá Anitu, vinkonu Eri og hringdi síminn thar. Hún rétti mér tólid og sagdi mér ad tala íslensku sem ég og gerdi. Mér var thá svarad á íslensku (sem mér thótti afar skrýtid) og spurdi....Hver ert thú?! Thetta var hann Pablo Bravo, sem á íslenska barnsmódur og bjó á klakanum fyrir nokkrum árum, og flytur thangad aftur í vetur. Thad var fyrir tilviljun ad hann hringdi...enda vildi hann ná tali af systur Anitu, en ekki mér. Í kjölfar símtals kíkti Pablo í heimsókn thangad. Íslenskan hans er bara thokkalega gód og vid töludum saman á íslensku. Hann baud mér gistingu heima hjá sér og ég thádi.
Pablo er mjög hrifinn af Íslandi og Íslendingum og thad sem honum fannst helst ad Íslandi er ad skítsmúlinn vantar á badherbergin (Thetta kann ad hljóma eins og sögufölsun fyrir bitastaedara blogg, en svo er ekki raunin). Ég greip thessi ummaeli hans á lofti og baud honum ad ganga í samtökin "Smúlinn heim" og eru núna tveir skrádir medlimir. Skráning almennra borgara í samtökin er nú hafin á kommentakerfinu fyrir thetta innlegg og skora ég á THIG! ad skrá thig og leggja gódu málefni lid.
Ég saeki myndavélina mína í vidgerd á morgun, ef thad hefur thá tekist ad laga hana. Thá getur fólk aftur farid ad búast vid myndum inn á bloggid. Reyndar á ég gommu af myndum frá Kólumbíu á minniskortinu og kannski finn ég í mér nennu brádlega til ad setja nokkrar á bloxíduna. Ég aetla ad vera hérna í Cordoba a.m.k. fram yfir helgi og svo verdur stefnan tekin á borg hins góda lopts.
Ég var búinn ad hlakka til ad kíkja á naeturlífid hérna enda er ég búinn ad kynnast ágaetis summu af Cordóbistum thannig ad ég er ekki thessi týpiski (heimski) túristi hérna eins og á flestum stödum sem ég hef farid á. Ég var thess vegna heldur betur svekktur thegar ég fékk flensu sem spillti helginni fyrir mér. Ekki baetti úr skák ad sömu helgi komu 26 gaurar frá naerliggjandi borg og tóku yfir hostelid fyrir bachelor-partý, og gat ég hvergi flúid laetin í theim. Ég hugsadi um thad hversu óheppinn ég var ad thetta voru ekki 26 gellur, en ég hefdi örugglega pirrad mig enn meira á thví ad vera veikur og tussulegur í slíkum félagsskap.
Ég er búinn ad vera ad gista á hosteli sem ber heitid Hostel Art. Thad er búid ad vera naestum tómt sídan ég kom thangad (ad bachelor helginni undanskilinni) og ég hef ekki kynnst neinum túristum hérna. Á hostelinu er ég búinn ad hanga mikid med Enrique sem vinnur thar og býr einnig. Thegar hann er ekki ad vinna er hann idjuleysingi og hentar túristum vel ad thekkja slíkt fólk thví idjuleysingjar eru ekki jafn uppteknir og stressadir og annad fólk.
Argentínumenn eru naestum allir hádir jurtate sem kallad er yierba maté, eda bara maté. Maté inniheldur eitthvad ávanabindandi efni sem stór hluti landsmanna er hádur (svipad og med kaffi og kók heima) og eru Argentínskir túristar audthekkjanlegir í álfunni thar sem their hafa alltaf med sér maté bolla, sem minnir óinnvígda helst á vatnspípu.
Che ad fá sér maté
Fyrir nokkrum dögum vorum vid heima hjá Anitu, vinkonu Eri og hringdi síminn thar. Hún rétti mér tólid og sagdi mér ad tala íslensku sem ég og gerdi. Mér var thá svarad á íslensku (sem mér thótti afar skrýtid) og spurdi....Hver ert thú?! Thetta var hann Pablo Bravo, sem á íslenska barnsmódur og bjó á klakanum fyrir nokkrum árum, og flytur thangad aftur í vetur. Thad var fyrir tilviljun ad hann hringdi...enda vildi hann ná tali af systur Anitu, en ekki mér. Í kjölfar símtals kíkti Pablo í heimsókn thangad. Íslenskan hans er bara thokkalega gód og vid töludum saman á íslensku. Hann baud mér gistingu heima hjá sér og ég thádi.
Pablo er mjög hrifinn af Íslandi og Íslendingum og thad sem honum fannst helst ad Íslandi er ad skítsmúlinn vantar á badherbergin (Thetta kann ad hljóma eins og sögufölsun fyrir bitastaedara blogg, en svo er ekki raunin). Ég greip thessi ummaeli hans á lofti og baud honum ad ganga í samtökin "Smúlinn heim" og eru núna tveir skrádir medlimir. Skráning almennra borgara í samtökin er nú hafin á kommentakerfinu fyrir thetta innlegg og skora ég á THIG! ad skrá thig og leggja gódu málefni lid.
Ég saeki myndavélina mína í vidgerd á morgun, ef thad hefur thá tekist ad laga hana. Thá getur fólk aftur farid ad búast vid myndum inn á bloggid. Reyndar á ég gommu af myndum frá Kólumbíu á minniskortinu og kannski finn ég í mér nennu brádlega til ad setja nokkrar á bloxíduna. Ég aetla ad vera hérna í Cordoba a.m.k. fram yfir helgi og svo verdur stefnan tekin á borg hins góda lopts.
Wednesday, August 8, 2007
Argentina aftur
Eg tok loksins rutu yfir fjallaskardid yfir til Argentinu. Thad var djofulli fint ad sitja i rutu og skoda Andesfjollin thar sem frelsishetjurnar foru yfir thegar thaer sviptu spanska leppa voldum her um arid. Islensk nattura thykir vida, ad mati margra, prydd steingerdum trollum og a leid minni um Andesfjollin sa eg ad slik er einnig raunin á theim slodum. Ég sá m.a. simpansaandlit og nokkur önnur andlit sem geta ekki annad en verid troll sem litu solina augum i fyrndinni. Einnig minnti landslagid mig a Toblerone sukkuladi og sukkuladiissosu sem auglyst var í sjonvarpi fyrir ca. fimmtan arum og er ofaanleg nu (Slikur er mattur auglysinga ad snaevi thaktir fjallstindar minna mann á sukkuladi).
Rutuferdin endadi i Mendoza og gisti eg thar a finum stad sem kenndur er vid asiurikid Laos, hvers vegna.....ekki hugmynd. Eignadist thar fljotlega vin i hundsham, stor tveggja ara schäfer hündür sem er vaegast sagn ognandi vid fyrstu syn en ljufur sem lamb vid nanari athugun, feiknarlegt ferliki samt.
Hvutti
Eg vard fyrir theirri ovaentu anaegju thegar eg atti mina fyrstu klosettferd i Mendoza, ad eg rakst aftur a skitsmulinn goda, sem eg hef ekki sed sidan eg var i Ecuador. Eg for ad hugsa um thad hvernig vid gaetum baett islenskt samfelag ef vid myndum láta klósettpappírinn fjúka (ég fann kommutakkann rétt í thessu) og innleida smúlinn í stadinn. Reyndar erum vid Skarphédinssynir thekktir fyrir andóf thví Hjálmar, yngsti bródir minn, er í midstjórn pólitísks thrýstihóps sem kallar sig 'Bununa burt' og berst fyrir thvi ad nuddbunan i midpotti Vesturbaejarlaugar verdi fjarlaegd hid snarasta. Ég legg til ad nú verdi stofnud ný samtök, 'Smúlinn heim', sem munu beita öllum tiltaekum rádum til ad fá smúlinn til ad taka vid hlutverki klósettpappírs í íslensku samfélagi. Fólk sem innleiddi smúlinn heima hjá sér fengi í kjölfarid afnot af visthaefum bílastaedum og onnur frídindi sem hvata.
Ég minntist á thad í innleggi fyrir ca. 5 mánudum ad Argentína vaeri blessunarlega laus vid thjódfélagsvandamálin sem herja á Brasilíu, en núna skilst mér ad hagsmunagaesla hástéttarinnar (betur thekkt sem lögreglan) í Mendoza vakti fátaekrahverfin og gaeti thess ad stéttleysingjar haldi sig ad mestu thar og pirri thar af leidandi ekki 'fyrirmyndarborgara' í midborginni. Argentínumenn tala gjarnan um ad landid sé thridja heims ríki en eina sem minnir ferdamann á thridja heiminn hérna er verdlagid thví infrastrúktur landsins virkar gódur frá auga gestsins. Gaurinn sem á hostelid fraeddi mig thá um fátaekrahverfin, sem voru skammt undan, og Apartheid stefnu logreglunnar. Ég er búinn ad heyra ad lögreglan hérna í Argentínu sé full valdamikil og leidinleg ad fást vid. Svipad er ad segja um lögregluna í Chile, en búningarnir theirra á veturna eru mjög fasistalegir og minna helst á vetrarbúninga thýskra og sovéskra hermanna á tímum seinni heimsstyrjaldar.
Á markadi í Mendoza rakst ég á litla bók um Ernesto "Che" Guevara á spaensku og keypti hana í thví skyni ad aefa mig í spaensku og laera um kappann. Thegar ég hóf lestur laerdi ég ad eg var á heimaslódum hans og búinn ad ferdast um stóran hluta sögusvids aevi hans. Eftir ad ég flaug sudur fór innri klukkan mín aftur í fokk, eins og hún er alltaf heima. Eg staldradi stutt i Mendoza og tok rutu til Cordóba.
Í Cordoba a eg vinkonu sem eg kynntist i Brasiliu og heitir Erika (kollud Eri). Hún er búin ad vera ad sýna mér borgina ad undanfornu og líst mér alls ekki illa á. Föstudaginn sl. fór ég ásamt Eri og vinkonum hennar á tónleika med vinsaelasta bandi Uruguay sem ber heitir Las Vuelas Puercas. Bandid fyllti gamla rafstod med ca. 4000-5000 manns og hélt uppi gódri stemmningu á medan tónleikunum stód. Einhvernveginn komst Eri yfir nokkra baksvidspassa og fórum vid eftir tónleikana i partý baksvids med bandlimum. Theim fannst spennandi ad hitta Íslending og vildu heyra tungumálid. Ég fór thá med rímur úr laginu "Graenir fingur" med Móra og vakti thad talsverda lukku.
Í gaer fór ég svo med Eri og Anitu vinkonu hennar til baejarins Alta Gracia, sem er á heimsminjaskrá Sameinudu Thjódanna og heimabaer Che Guevara. Vid kíktum thar heim til kauda thar sem nú er ad finna safn. Seinna sama dag forum vid i bae sem er byggdur thýsku fólki sem flúdi nasismann á sínum tíma, og afkomendum theirra. Sá baer var eins og leiksvid úr bandarískri kvikmynd, thýskara en allt thýskt á stereótýpískan hátt og algjörlega á skjön vid adra byggdarkjarna i landinu.
Thegar ég kom aftur á gistiheimilid mitt maetti ég í dyrunum félaga mínum sem vinnur thar. Hann sagdi vid mig "¿Reggae?" og ég játti. Ég taldi mig vera á leidinni á bar en thegar á stadinn var komid virkadi thetta helst eins og partý í heimahúsi, med live bandi. Thetta var annad gistiheimili...og svalara en mitt. Ég aetla thó ekki ad refsa mínu heimili fyrir thann djarfa leik ad fara med vidskiptavinina til keppinautanna. Á gistiheimilinu voru tónleikar og veitti eg thví athygli ad songvarinn/gítarleikari mundadi fidluboga vid gítarleik. Eftir tónleikana spurdi ég hann hvort hann kannadist vid Sigur-rós (sem einnig munda fidluboga) og hann sagdi mér ad um vaeri ad raeda uppáhaldshljómsveit hans. Vid Íslendingar eigum nebbla ekki bara áhrifamikla audvaldskaupmenn. Á ferd minni um álfunna hef hitt grídarlega marga sem kunna ad meta hana Björk okkar og Sigur-rós og einnig nokkra sem thekkja til Múm og meira ad segja Emilíönu Torrini. Thetta eru einnig their tónlistarmenn sem ég held hvad mest upp á í heimalandinu og er thví ánaegdur med góda landkynningu. Enn á ég eftir ad hitta áhangendur Skítamórals, Sóldaggar, Á móti sól og Nylon, their virdast halda sig ad mestu utan álfunnar.
Rutuferdin endadi i Mendoza og gisti eg thar a finum stad sem kenndur er vid asiurikid Laos, hvers vegna.....ekki hugmynd. Eignadist thar fljotlega vin i hundsham, stor tveggja ara schäfer hündür sem er vaegast sagn ognandi vid fyrstu syn en ljufur sem lamb vid nanari athugun, feiknarlegt ferliki samt.
Hvutti
Eg vard fyrir theirri ovaentu anaegju thegar eg atti mina fyrstu klosettferd i Mendoza, ad eg rakst aftur a skitsmulinn goda, sem eg hef ekki sed sidan eg var i Ecuador. Eg for ad hugsa um thad hvernig vid gaetum baett islenskt samfelag ef vid myndum láta klósettpappírinn fjúka (ég fann kommutakkann rétt í thessu) og innleida smúlinn í stadinn. Reyndar erum vid Skarphédinssynir thekktir fyrir andóf thví Hjálmar, yngsti bródir minn, er í midstjórn pólitísks thrýstihóps sem kallar sig 'Bununa burt' og berst fyrir thvi ad nuddbunan i midpotti Vesturbaejarlaugar verdi fjarlaegd hid snarasta. Ég legg til ad nú verdi stofnud ný samtök, 'Smúlinn heim', sem munu beita öllum tiltaekum rádum til ad fá smúlinn til ad taka vid hlutverki klósettpappírs í íslensku samfélagi. Fólk sem innleiddi smúlinn heima hjá sér fengi í kjölfarid afnot af visthaefum bílastaedum og onnur frídindi sem hvata.
Ég minntist á thad í innleggi fyrir ca. 5 mánudum ad Argentína vaeri blessunarlega laus vid thjódfélagsvandamálin sem herja á Brasilíu, en núna skilst mér ad hagsmunagaesla hástéttarinnar (betur thekkt sem lögreglan) í Mendoza vakti fátaekrahverfin og gaeti thess ad stéttleysingjar haldi sig ad mestu thar og pirri thar af leidandi ekki 'fyrirmyndarborgara' í midborginni. Argentínumenn tala gjarnan um ad landid sé thridja heims ríki en eina sem minnir ferdamann á thridja heiminn hérna er verdlagid thví infrastrúktur landsins virkar gódur frá auga gestsins. Gaurinn sem á hostelid fraeddi mig thá um fátaekrahverfin, sem voru skammt undan, og Apartheid stefnu logreglunnar. Ég er búinn ad heyra ad lögreglan hérna í Argentínu sé full valdamikil og leidinleg ad fást vid. Svipad er ad segja um lögregluna í Chile, en búningarnir theirra á veturna eru mjög fasistalegir og minna helst á vetrarbúninga thýskra og sovéskra hermanna á tímum seinni heimsstyrjaldar.
Á markadi í Mendoza rakst ég á litla bók um Ernesto "Che" Guevara á spaensku og keypti hana í thví skyni ad aefa mig í spaensku og laera um kappann. Thegar ég hóf lestur laerdi ég ad eg var á heimaslódum hans og búinn ad ferdast um stóran hluta sögusvids aevi hans. Eftir ad ég flaug sudur fór innri klukkan mín aftur í fokk, eins og hún er alltaf heima. Eg staldradi stutt i Mendoza og tok rutu til Cordóba.
Í Cordoba a eg vinkonu sem eg kynntist i Brasiliu og heitir Erika (kollud Eri). Hún er búin ad vera ad sýna mér borgina ad undanfornu og líst mér alls ekki illa á. Föstudaginn sl. fór ég ásamt Eri og vinkonum hennar á tónleika med vinsaelasta bandi Uruguay sem ber heitir Las Vuelas Puercas. Bandid fyllti gamla rafstod med ca. 4000-5000 manns og hélt uppi gódri stemmningu á medan tónleikunum stód. Einhvernveginn komst Eri yfir nokkra baksvidspassa og fórum vid eftir tónleikana i partý baksvids med bandlimum. Theim fannst spennandi ad hitta Íslending og vildu heyra tungumálid. Ég fór thá med rímur úr laginu "Graenir fingur" med Móra og vakti thad talsverda lukku.
Í gaer fór ég svo med Eri og Anitu vinkonu hennar til baejarins Alta Gracia, sem er á heimsminjaskrá Sameinudu Thjódanna og heimabaer Che Guevara. Vid kíktum thar heim til kauda thar sem nú er ad finna safn. Seinna sama dag forum vid i bae sem er byggdur thýsku fólki sem flúdi nasismann á sínum tíma, og afkomendum theirra. Sá baer var eins og leiksvid úr bandarískri kvikmynd, thýskara en allt thýskt á stereótýpískan hátt og algjörlega á skjön vid adra byggdarkjarna i landinu.
Thegar ég kom aftur á gistiheimilid mitt maetti ég í dyrunum félaga mínum sem vinnur thar. Hann sagdi vid mig "¿Reggae?" og ég játti. Ég taldi mig vera á leidinni á bar en thegar á stadinn var komid virkadi thetta helst eins og partý í heimahúsi, med live bandi. Thetta var annad gistiheimili...og svalara en mitt. Ég aetla thó ekki ad refsa mínu heimili fyrir thann djarfa leik ad fara med vidskiptavinina til keppinautanna. Á gistiheimilinu voru tónleikar og veitti eg thví athygli ad songvarinn/gítarleikari mundadi fidluboga vid gítarleik. Eftir tónleikana spurdi ég hann hvort hann kannadist vid Sigur-rós (sem einnig munda fidluboga) og hann sagdi mér ad um vaeri ad raeda uppáhaldshljómsveit hans. Vid Íslendingar eigum nebbla ekki bara áhrifamikla audvaldskaupmenn. Á ferd minni um álfunna hef hitt grídarlega marga sem kunna ad meta hana Björk okkar og Sigur-rós og einnig nokkra sem thekkja til Múm og meira ad segja Emilíönu Torrini. Thetta eru einnig their tónlistarmenn sem ég held hvad mest upp á í heimalandinu og er thví ánaegdur med góda landkynningu. Enn á ég eftir ad hitta áhangendur Skítamórals, Sóldaggar, Á móti sól og Nylon, their virdast halda sig ad mestu utan álfunnar.
Subscribe to:
Posts (Atom)