Tannburstinn minn :(

Ég var búinn ad segja frá thví ad ég fékk gistingu hjá Pablo, vini systur vinkonu vinkonu minnar (sem nú eru öll vinir mínir). Pablo býr med 3 vinum sínum, theim Martin, Reuben og Sebastian (kalladur Chino). Reuben er laeknir, soldid feiminn og fyrst thegar ég sá hann var hann ad koma úr vinnunni med plastpoka fullan af alls kyns lyfjum sem lyfjaframleidendur vilja ólmir gefa honum. Í Argentínu eru lyfjaauglýsingar sífellt í sjónvarpinu og meiradsegja ein sem er beint ad börnum (teiknadar fígúrur ad syngja lag um gaedi barna-parasetamóls). Ég sé alveg fyrir mér ad argentinsk aeska heimti barna-parasetamól vid öllum meinum sem kunna ad hrjá hana enda vart haegt ad búast vid ad krakkar hafi vit á hvenaer og hvernig skuli nota lyf, og vid hverju. Chino er helviti fínn náungi, kalladur Chino vegna thess ad hann er thrívíddarforritari med tölvuthreytt augu sem minna folk á Kínverja. Martin kynntist ég sama og ekki neitt.

Dagana sem ég bjó heima hjá Pablo gerdi ég ekki mikid, sem var mjög fínt. Ég hékk tharna med taernar upp í loftid og horfdi mikid á spaenskukennarann minn, sjónvarpid. Simpson fjölskyldan er alltaf í sjónvarpinu í Súrameríku og ég hef ekki heyrt Hómer tala ensku í meira en hálft ár. Reyndar er Simpson fjölskyldan thad fólk sem ég skil hvad best spaenskuna hjá thví spaenskan theirra er sú sama hvort sem ég er í Kólumbíu, Chile eda Argentínu. Heima hjá Pablo fékk ég ad upplifa thessa thaegilegu tilfinningu sem fólk kallar home/heima (Hér vitna ég í spakmaelid: "Home is not a place, it´s a feeling") sem ég hef ekki upplifad sídan ég hélt af Ís-landi brott. Pablo lét mér eftir herbergid sitt og svaf heima hjá kaerustunni sinni í stadinn. Svo kom ad kvedjustund og ég tók rútu til Buenos Aires. Mér fannst leidinlegt ad yfirgefa Córdoba og thurfa ad kvedja Eriku, Pablo, Anitu og Chino. Reyndar er ég ordinn daudleidur á ad vera alltaf ad kvedja fólk, sérstaklega fólk sem madur er nýbúinn ad kynnast og er ennthá ad kynnast.

Thad fyrsta sem ég gerdi thegar ég kom til Buenos Aires var ad fara á internetid á rútustödinni í 10 mín til ad finna mér náttstad. Ég settist út í horn vid tölvu og setti farangurinn minn vid hlidina á mér, innan handar. Par settist vid tölvurnar fyrir aftan mig sem mér thótti svolítid skrýtid thar sem tölvurnar voru biladar, en fólk vill oft fá sér saeti á rútustödvum og thví ekkert endilega óedlilegt. Thau virkudu mjög sakleysisleg og ég paeldi ekki meira í thví. Skömmu seinna var bankad á glervegg vid hlidina á mér...madur á rútustödinni ad spyrja á einföldu táknmáli hvad klukkan vaeri, gegnum glerid. Ég setti thá 8 fingur í loptid thví klukkan var átta. Thá gaf hann til kynna ad hann skildi mig ekki, og aftur, og eftir thrjú skipti ákvad ad hunsa hann. Thá fór ég ad tengja saman og tók eftir thví ad parid var horfid, og litli bakpokinn minn (s.s. ekki bakpokaferdalangsbakpokinn minn) var horfinn einnig. Ég hafdi verid raendur af thriggja manna teymi og féll fyrir gamla góda distraction bragdinu. Reyndar ótrúlegur kjarkur í fólkinu ad thora svona lögudu, og takast thad, á jafn fjölförnum stad, med öryggisvördum allsstadar og ganga út af netkaffinu med tösku sem thau gengu ekki inn med nokkrum mínútum ádur. Thetta virdist vera vinsael adferd hérna fyrir sunnan thví sídan ég flaug til Santiago fyrir rúmum mánudi hef ég hitt thrjár túrista sem lentu í nákvaemlega thví sama. Nú var komid af mér, enda enginn madur med mönnum nema hann sé raendur a.m.k. einu sinni í svona stórri ferd.

Thetta var svosem ekkert mikill skadi en í bakpokanum var:

• Allt handverk mitt frá hippatímabili ferdarinnar og thad sem tharf til handverksgerdar.
  
• Tannburstinn minn :(, svitalyktareydir, sjampó, tannkrem etc.
  
• Uppáhaldsbolurinn minn og ullarnaerbolur
  
• Gjöf handa thér
  
• Ónýti iPodinn minn (100% ónýtur)

Sem sagt....ég lifi.

Reyndar er vid haefi nú ad greina hér frá annarri reynslu sem ég átti í Ríó fyrir rúmum 6 mánudum. Thá lenti ég nefnilega í vopnudu ráni. Ég greindi ekki frá thví á blogginu thar sem módir mín var afar hraedd um litla drenginn sinn einan í Brasilíu og ég vildi ekki valda henni sálarskada (er ekki betra ad frétta thetta svona, mamma?). Thá var ég staddur ásamt tveimur Bretum á Copacabana ströndinni snemma morguns. Vid vorum nýkomnir á hostelid af djammi og thad var byrjad ad birta til. Vid ákvádum ad fara og horfa á sólarupprásina vid ströndina og ádur en vid fórum út settum vid verdmaeti okkar öruggan stad, enda vinnuregla ad vera verdmaetalaus á Copacabana ströndinni.
Dagurinn var ad hefjast og fólk var farid ad koma á ströndina og krakkar ad leik nálaegt, sem yfirleitt má taka sem skilabod um ad stadurinn sé öruggur (En ekki í Ríó). Skömmu eftir ad sólin kom upp komu tveir dúddar ad okkur og blödrudu eitthvad á portúgölsku og thegar their voru vissir um ad vid vaerum allir útlendingar dró annar theirra upp steikarhníf, halladi sér ad okkur og sagdi: "money money money money". Thad kann ad hljóma lygasögu líkast, en ég var ekki hraeddur heldur var hugsunin "OHHHH" í höfdi mínu og ég sagdi thad upphátt (Rán eru algeng í Ríó og raeningjar hafa ekki ofbeldi í huga, vopnid er til thess ad ránid gangi hradar fyrir sig og hinir raendu séu samvinnuthýdari, og sértu samvinnuthýd/ur er lítil sem engin haetta á líkamsskada). Vid taemdum vasa okkar og their hlupu í burtu med ránsfenginn. Annar Bretinn, Chris, hafdi gleymt ad skilja úrid sitt eftir á hostelinu og tapadi thví thví.. Eftir ránid sátum vid áfram í nokkrar mínútur og horfdum á gaurana hlaupa í burtu. Thad hvarfladi ekki ad neinum ad tala vid lögguna, thví margir lögreglumenn í Ríó (og reyndar allri álfunni) eru afkastameiri raeningjar en fátaeklingarnir sem raendu okkur. Thegar vid loksins stódum upp og héldum til baka sáum vid thrjár löggur ganga í átt ad okkur (s.s. einhver lét lögguna vita) med skammbyssur í hönd (Skammbyssur lögreglumanna eru annars ALLTAF í hulstrinu); thá hugsadi ég "FOKK!, mig langar EKKI ad díla vid lögguna í Ríó" og thá fyrst vard ég smeykur; vildi enga frekari málavexti. Thúsundkall er ágaetis prís fyrir reynslu af vopnudu ráni og madur vill helst ekki ad einhverjir vesalingar séu fangelsadir eda skotnir fyrir thúsundkallinn manns. Til allrar hamingju höfdu thessar löggur lítinn áhuga á ad ná thjófunum (thad hefdi verid lítid mál ad láta grípa gaurana ef vid hefdum látid vita strax, thví thad er erfitt ad fela sig á jafn stóru, opnu svaedi og Copacabana ströndin er) og fljótlega voru their farnir ad tala um fótbolta (dýrd sé maettinum fyrir fótbolta). Sídan sögdust their mundu tékka á thessu og leidir skildu, engir eftirmálar.

Núna er stadan 2-1 raeningjum í hag, ég fékk eitt stig í Lima thegar distraction bragdid klikkadi (einhver sem hefur gott íslenskt ord fyrir distraction?).

Fall er fararheill og ég er heill.
Ég vona ad thau fari vel med thig Bjössi :(.

P.S. Myndavélina mína var ekki haegt ad laga. Einhver sem vill splaesa í nýja myndavél?

Cordóba

Er enntha staddur í Cordoba og hér er hreint ekki slaemt ad vera. Ad vísu er ennthá vetur hérna fyrir sunnan og thví kalt. Thad er thó farid ad hlýna adeins og núna er ágaetis vedur á daginn en ennthá kalt á kvoldin og nóttunni. Ef einhver er ad reyna ad nota dagsetningarnar á bloggfaerslum til ad átta sig á gangi tímans hjá mér thá er dagsetningin á sídustu faerslu röng. Ég setti innleggid inn í kringum 16. ágúst en thann 8. var ég staddur í Mendoza og skrifadi fyrri helming faerslunnar (og thar af leidandi stendur 8. ágúst á henni).

Ég var búinn ad hlakka til ad kíkja á naeturlífid hérna enda er ég búinn ad kynnast ágaetis summu af Cordóbistum thannig ad ég er ekki thessi týpiski (heimski) túristi hérna eins og á flestum stödum sem ég hef farid á. Ég var thess vegna heldur betur svekktur thegar ég fékk flensu sem spillti helginni fyrir mér. Ekki baetti úr skák ad sömu helgi komu 26 gaurar frá naerliggjandi borg og tóku yfir hostelid fyrir bachelor-partý, og gat ég hvergi flúid laetin í theim. Ég hugsadi um thad hversu óheppinn ég var ad thetta voru ekki 26 gellur, en ég hefdi örugglega pirrad mig enn meira á thví ad vera veikur og tussulegur í slíkum félagsskap.

Ég er búinn ad vera ad gista á hosteli sem ber heitid Hostel Art. Thad er búid ad vera naestum tómt sídan ég kom thangad (ad bachelor helginni undanskilinni) og ég hef ekki kynnst neinum túristum hérna. Á hostelinu er ég búinn ad hanga mikid med Enrique sem vinnur thar og býr einnig. Thegar hann er ekki ad vinna er hann idjuleysingi og hentar túristum vel ad thekkja slíkt fólk thví idjuleysingjar eru ekki jafn uppteknir og stressadir og annad fólk.

Argentínumenn eru naestum allir hádir jurtate sem kallad er yierba maté, eda bara maté. Maté inniheldur eitthvad ávanabindandi efni sem stór hluti landsmanna er hádur (svipad og med kaffi og kók heima) og eru Argentínskir túristar audthekkjanlegir í álfunni thar sem their hafa alltaf med sér maté bolla, sem minnir óinnvígda helst á vatnspípu.

Che ad fá sér maté

Fyrir nokkrum dögum vorum vid heima hjá Anitu, vinkonu Eri og hringdi síminn thar. Hún rétti mér tólid og sagdi mér ad tala íslensku sem ég og gerdi. Mér var thá svarad á íslensku (sem mér thótti afar skrýtid) og spurdi....Hver ert thú?! Thetta var hann Pablo Bravo, sem á íslenska barnsmódur og bjó á klakanum fyrir nokkrum árum, og flytur thangad aftur í vetur. Thad var fyrir tilviljun ad hann hringdi...enda vildi hann ná tali af systur Anitu, en ekki mér. Í kjölfar símtals kíkti Pablo í heimsókn thangad. Íslenskan hans er bara thokkalega gód og vid töludum saman á íslensku. Hann baud mér gistingu heima hjá sér og ég thádi.

Pablo er mjög hrifinn af Íslandi og Íslendingum og thad sem honum fannst helst ad Íslandi er ad skítsmúlinn vantar á badherbergin (Thetta kann ad hljóma eins og sögufölsun fyrir bitastaedara blogg, en svo er ekki raunin). Ég greip thessi ummaeli hans á lofti og baud honum ad ganga í samtökin "Smúlinn heim" og eru núna tveir skrádir medlimir. Skráning almennra borgara í samtökin er nú hafin á kommentakerfinu fyrir thetta innlegg og skora ég á THIG! ad skrá thig og leggja gódu málefni lid.

Ég saeki myndavélina mína í vidgerd á morgun, ef thad hefur thá tekist ad laga hana. Thá getur fólk aftur farid ad búast vid myndum inn á bloggid. Reyndar á ég gommu af myndum frá Kólumbíu á minniskortinu og kannski finn ég í mér nennu brádlega til ad setja nokkrar á bloxíduna. Ég aetla ad vera hérna í Cordoba a.m.k. fram yfir helgi og svo verdur stefnan tekin á borg hins góda lopts.

Argentina aftur

Eg tok loksins rutu yfir fjallaskardid yfir til Argentinu. Thad var djofulli fint ad sitja i rutu og skoda Andesfjollin thar sem frelsishetjurnar foru yfir thegar thaer sviptu spanska leppa voldum her um arid. Islensk nattura thykir vida, ad mati margra, prydd steingerdum trollum og a leid minni um Andesfjollin sa eg ad slik er einnig raunin á theim slodum. Ég sá m.a. simpansaandlit og nokkur önnur andlit sem geta ekki annad en verid troll sem litu solina augum i fyrndinni. Einnig minnti landslagid mig a Toblerone sukkuladi og sukkuladiissosu sem auglyst var í sjonvarpi fyrir ca. fimmtan arum og er ofaanleg nu (Slikur er mattur auglysinga ad snaevi thaktir fjallstindar minna mann á sukkuladi).

Rutuferdin endadi i Mendoza og gisti eg thar a finum stad sem kenndur er vid asiurikid Laos, hvers vegna.....ekki hugmynd. Eignadist thar fljotlega vin i hundsham, stor tveggja ara schäfer hündür sem er vaegast sagn ognandi vid fyrstu syn en ljufur sem lamb vid nanari athugun, feiknarlegt ferliki samt.

Hvutti

Eg vard fyrir theirri ovaentu anaegju thegar eg atti mina fyrstu klosettferd i Mendoza, ad eg rakst aftur a skitsmulinn goda, sem eg hef ekki sed sidan eg var i Ecuador. Eg for ad hugsa um thad hvernig vid gaetum baett islenskt samfelag ef vid myndum láta klósettpappírinn fjúka (ég fann kommutakkann rétt í thessu) og innleida smúlinn í stadinn. Reyndar erum vid Skarphédinssynir thekktir fyrir andóf thví Hjálmar, yngsti bródir minn, er í midstjórn pólitísks thrýstihóps sem kallar sig 'Bununa burt' og berst fyrir thvi ad nuddbunan i midpotti Vesturbaejarlaugar verdi fjarlaegd hid snarasta. Ég legg til ad nú verdi stofnud ný samtök, 'Smúlinn heim', sem munu beita öllum tiltaekum rádum til ad fá smúlinn til ad taka vid hlutverki klósettpappírs í íslensku samfélagi. Fólk sem innleiddi smúlinn heima hjá sér fengi í kjölfarid afnot af visthaefum bílastaedum og onnur frídindi sem hvata.

Ég minntist á thad í innleggi fyrir ca. 5 mánudum ad Argentína vaeri blessunarlega laus vid thjódfélagsvandamálin sem herja á Brasilíu, en núna skilst mér ad hagsmunagaesla hástéttarinnar (betur thekkt sem lögreglan) í Mendoza vakti fátaekrahverfin og gaeti thess ad stéttleysingjar haldi sig ad mestu thar og pirri thar af leidandi ekki 'fyrirmyndarborgara' í midborginni. Argentínumenn tala gjarnan um ad landid sé thridja heims ríki en eina sem minnir ferdamann á thridja heiminn hérna er verdlagid thví infrastrúktur landsins virkar gódur frá auga gestsins. Gaurinn sem á hostelid fraeddi mig thá um fátaekrahverfin, sem voru skammt undan, og Apartheid stefnu logreglunnar. Ég er búinn ad heyra ad lögreglan hérna í Argentínu sé full valdamikil og leidinleg ad fást vid. Svipad er ad segja um lögregluna í Chile, en búningarnir theirra á veturna eru mjög fasistalegir og minna helst á vetrarbúninga thýskra og sovéskra hermanna á tímum seinni heimsstyrjaldar.

Á markadi í Mendoza rakst ég á litla bók um Ernesto "Che" Guevara á spaensku og keypti hana í thví skyni ad aefa mig í spaensku og laera um kappann. Thegar ég hóf lestur laerdi ég ad eg var á heimaslódum hans og búinn ad ferdast um stóran hluta sögusvids aevi hans. Eftir ad ég flaug sudur fór innri klukkan mín aftur í fokk, eins og hún er alltaf heima. Eg staldradi stutt i Mendoza og tok rutu til Cordóba.

Í Cordoba a eg vinkonu sem eg kynntist i Brasiliu og heitir Erika (kollud Eri). Hún er búin ad vera ad sýna mér borgina ad undanfornu og líst mér alls ekki illa á. Föstudaginn sl. fór ég ásamt Eri og vinkonum hennar á tónleika med vinsaelasta bandi Uruguay sem ber heitir Las Vuelas Puercas. Bandid fyllti gamla rafstod med ca. 4000-5000 manns og hélt uppi gódri stemmningu á medan tónleikunum stód. Einhvernveginn komst Eri yfir nokkra baksvidspassa og fórum vid eftir tónleikana i partý baksvids med bandlimum. Theim fannst spennandi ad hitta Íslending og vildu heyra tungumálid. Ég fór thá med rímur úr laginu "Graenir fingur" med Móra og vakti thad talsverda lukku.

Í gaer fór ég svo med Eri og Anitu vinkonu hennar til baejarins Alta Gracia, sem er á heimsminjaskrá Sameinudu Thjódanna og heimabaer Che Guevara. Vid kíktum thar heim til kauda thar sem nú er ad finna safn. Seinna sama dag forum vid i bae sem er byggdur thýsku fólki sem flúdi nasismann á sínum tíma, og afkomendum theirra. Sá baer var eins og leiksvid úr bandarískri kvikmynd, thýskara en allt thýskt á stereótýpískan hátt og algjörlega á skjön vid adra byggdarkjarna i landinu.

Thegar ég kom aftur á gistiheimilid mitt maetti ég í dyrunum félaga mínum sem vinnur thar. Hann sagdi vid mig "¿Reggae?" og ég játti. Ég taldi mig vera á leidinni á bar en thegar á stadinn var komid virkadi thetta helst eins og partý í heimahúsi, med live bandi. Thetta var annad gistiheimili...og svalara en mitt. Ég aetla thó ekki ad refsa mínu heimili fyrir thann djarfa leik ad fara med vidskiptavinina til keppinautanna. Á gistiheimilinu voru tónleikar og veitti eg thví athygli ad songvarinn/gítarleikari mundadi fidluboga vid gítarleik. Eftir tónleikana spurdi ég hann hvort hann kannadist vid Sigur-rós (sem einnig munda fidluboga) og hann sagdi mér ad um vaeri ad raeda uppáhaldshljómsveit hans. Vid Íslendingar eigum nebbla ekki bara áhrifamikla audvaldskaupmenn. Á ferd minni um álfunna hef hitt grídarlega marga sem kunna ad meta hana Björk okkar og Sigur-rós og einnig nokkra sem thekkja til Múm og meira ad segja Emilíönu Torrini. Thetta eru einnig their tónlistarmenn sem ég held hvad mest upp á í heimalandinu og er thví ánaegdur med góda landkynningu. Enn á ég eftir ad hitta áhangendur Skítamórals, Sóldaggar, Á móti sól og Nylon, their virdast halda sig ad mestu utan álfunnar.

Staldrad vid i modunni miklu

Eg akvad ad staldra adeins lengur i Santiago de Chile, enda er borgin ekki alslaem eins og margir ferdamenn, og innfaeddir, hafa viljad haldid fram. Eg kikti upp a fjall herna um daginn og sa tha loksins moduna miklu sem borgin er thekkt fyrir. Thad er vist raunin ad mengad loft festist herna vegna thess ad borgin er umkringd fjollum. Einu skiptin sem haegt er ad taka almennilegar myndir af borginni er eftir rigningu, annars skyggir modan a utsynid. Eftir ad hafa litid moduna miklu augum er eg farinn ad skilja af hverju surt regn a ad vera jafn mikill skadvaldur og madur las um sem litill kutur. Modan hverfur eftir regn, en syrir thad um leid.

Eg hef tekid upp raudvinsdrykkju herna og finnst slikur sopi hreint ekki svo slaemur. Raudvin er heldur ekki drykkur sem eg drekk a slikum hrada ad eg tapi domgreind og samhaefingu handa, fota og hofuds. Eg hef fengid a mig fjoldamorg skot fyrir ad drekka odyrasta raudvinid sem finnst herna, sem ber heitid Gato Negro. Kotturinn svarti thykir agaetis sopi i Nordur-Atlandshafi en neysla min her a thessu vini minnir mig um margt a thad thegar eg var unglinxpiltur og drakk Budweiser. Tha fannst annarri hverri manneskju hun knuin til ad benda mer a ad eg vaeri ad drekka thvag. Mer hefur reyndar aldrei fundist afengi neitt serlega bragdgott og fannst tha Budweiser helst til tekna ad hann vaeri naestum bragdlaus. Hvernig folk thekkti bragdid af thvagi fylgdi aldregi sogunni, en mig grunar ad thvagsmokkun hafi fylgt afengisdrykkju thvi tha er thad gjarnan med laegra innihald uppleystra efna midad vid rummal, og vaentanlega bragdminna sokum thess. Kosturinn vid ad vita ekkert um raudvin er sa ad madur er laus vid raudvinssnobb og odyrt vin i mjolkurfernum bragdast fyrir vikid litid verr en "edalvin" (matsatridi) sem kosta margfalt meira.

Eg er farinn ad finna fyrir thorfinni til ad kaupa mer hly fot thar sem eg er buinn ad vera klaeddur i allan minn hlyjasta fatnad sidan eg flaug sudur. Eg ma thvi eiga von a ad byrja ad lykta illa (matsatridi) bradlega ef eg fer ekki ad kaupa mer a.m.k. eina almennilega yfirhofn.

Mer hefur fundist undanfarid ad eg se ad blogga um ekki neitt, en thad er hugsanlega vegna thess ad eg er i sparnadarhugleidingum thessa dagana. Allskyns upplifun fyrir turista kostar peninga og eg reyni ad eyda bara pening i mat, gistingu og samgongur (islenska tungu vantar sarlega betra ord fyrir transport). Ad skulda pening er i minum huga frelsissvipting og mig langar ad tilheyra sjalfstaedu folki fljotlega eftir ad heim er komid. Jafnvel gaeti eg framlengt veru mina i alfunni ef eg fer sparlega med fe thvi eg er enntha i talsvert betri malum en ef eg hefdi keupt mer nylegan bil a lanum. Hver tharf annars nylegan bil?


Eins og sjá má skyggir módan á útsýnid

Vetur

Jaeja...tha er madur kominn til Evropu, nanar tiltekid Santiago de Chile. Veturinn er allsradandi og her og mer er skitakalt. Her tidkast ekki ad hita hus almennilega og madur tharf ad hlada fatnadi utan a sig til ad halda velli. Eg var buinn ad heyra marga ljota hluti um Santiago en hef ekkert ordid var vid hid ogedslega andrumsloft og modu sem a ad einkenna borgina. Borgin er reyndar gridarstor og thvi er mitt sjonarhorn litid og gestsaugad kannski ekki svo glatt.

Eg stefni a Argentinu eftir nokkra daga og hyggst taka rutu yfir Andesfjollin. Nu er fjallaskardid lokad vegna ofaerdar en ef thad breytist ekki bradlega tharf eg ad fljuga yfir. Chile er dyrt land, serstaklega a Suramriskan maelikvarda og bakpokaferdalangar eins og eg sneida oft hja landinu sokum thess. Thar sem eg er nuna ad ferdast a lanudu fe tel eg peningum lanadrottna minna betur varid annarsstadar.

Eins og fyrsta setningin gefur til kynna minnir margt herna a Evropu, svolitid eins og madur se a Spani, einhversstadar i hlidum Pyreneafjalla ef marka ma vedrid. Eg sakna Kolumbiu soldid en Argentina og Chile eru Evropulegri og manni finnst madur vera a heimavelli herna samanborid vid heitari londin. Eg er alltaf halfasnalega klaeddur i heitari londum; lit alltaf ut eins og heimskur turisti fra hinum enda kringlunnar. Herna fell eg betur inn i hopa folks, nema hausinn a mer stendur avallt upp ur mannhafinu, sem og annarsstadar.

Seinustu dagana i Kolumbiu var eg i Bogota. Thar kynntist eg finu folki og rakst a nokkra ferdalanga sem eg hafdi hitt adur i Brasiliu og annarsstadar i Kolumbiu. Eg kikti thar a gullsafnid, sem er eitt thad flottasta safn sem eg hef heimsott. Allt morandi i allskyns indianagulli fra ymsum samfelogum fyrri tidar. Einnig laerdi madur mikid um seidmennskuna a theim slodum, enda seidkarlarnir (e: shamans) yfirleitt hladnir gulli til ad syna tengingu sina vid hid guddomlega. Aldrei hef eg sed jafn mikid af logreglumonnum og i Bogota. Til ad mynda labbadi eg fram hja haskola einum og thar er oryggisgaeslan svakaleg og hridskotarifflar aberandi. Thad er vist vegna thess ad afkvaemi politikusa saekja thessa haskola og thykir mikid sport ad raena theim.

Eg er buinn ad laera heilmikid um borgarastyrjoldina i Kolumbiu. Mer var illa vid Uribe, forseta Kolumbiu, thar sem hann er eina Bush-sleikjan sem styrir landi i Suramriku. Nuna ser madur ad thetta samband Uribe og Bush byggist a thvi ad hann faer hergogn fra BNA sem hafa hjalpad hernum ad baeta oryggisastandid i landinu. Uribe er vinsaell, en Kolumbiumenn eru tho ekki hrifnir af sambandi hans vid Bush. Fyrir nokkrum arum var algengt ad FARC (hin hlidin) raendi utlendingum og riku folki til ad fjarmagna stridreksturinn, en sidan Uribe tok vid hefur oryggid i landinu margfaldast og mannranum faekkad snarlega. Reyndar vil eg minna a ad eg thekki bara adra hlidina en nuna virdist vera ad peningar seu krafturinn sem heldur stridinu gangandi. Stridid fer mest fram a Amazon svaedum i austurhluta landsins, en thar eru vist oliulindir sem verda ekki nyttar medan strid rikir. Vegna oliulindanna er nokkud vist ad ekki verdur samid um frid og ad sjalfsstjornarsvaedi verdi stofnad; fullnadarsigur er thad eina sem kemur til greina hja stjornvoldum og virdist nuna stefna i thad.

Eg alpadist lika inn a listasafn i Bogota og a mer nuna uppahaldslistmalara/myndhoggvara. Sa maeti madur heitir Fernando Botero og er mikill humoristi og mjog vinsaell i Kolumbiu. Eg hef aldrei skemmt mer jafn vel i listasafni og mer fannst eg skilja manninn, skilabod hans og humor, sem er yfirleitt ekki raunin hja mer thegar listmalarar eiga i hlut.

Ad morgni 31. juli flaug eg svo ur sumrinu i Kolumbiu yfir i veturinn herna i Chile. Hostelid sem eg gisti a er mjog thaegilegt og gott ad vera thar. Eigandinn, Ian, heldur mikid til thar og er mjog vel ad ser um heiminn. Hann er halfgerd samsuda af Gandalf, (ameriska) jolasveininum og Bobby Fischer (vantar bara derhufuna). Her aetla eg ad eyda helginni og svo tekur Argentina vid.


Svona litur Mona Lisa ut i heimi Botero